Lietuvos mokslų akademijos Vrublevskių biblioteka, Žygimantų g. 1, 01102 Vilnius
W tej bibliotece zdeponowano między innymi potężny zbiór oznaczony jako F.115 i opisany po prostu „Manfred Kridl”. Zawiera on obszerne materiały z działalności naukowej badacza prowadzonej w Wilnie od roku 1932 aż do ostatnich miesięcy działania Uniwersytetu Stefana Batorego, już po 1 i 17 września 1939 roku.
Znajdziemy tu między innymi listy pisane przez polskich badaczy literatury do Kridla, dzięki którym udało się ustalić adresy ich nadawców, a także wileńskie adresy odbiorcy:
Roman Ingarden 1936-37, Lwów, Zachariasiewicza 7 (prawdopodobnie ulica nie zmieniła dziś nazwy).
Franciszek Siedlecki 1936, Warszawa, Śmiała 43 (Żoliborz),
Manfred Kridl 1936, ul Zakretowa (dziś M. K. Čiurlionio) 17, m. 7
Od 1938 Al. Róż 4 (nazwa niezmieniona)
Kazimierz Wóycicki 1934-38, Warszawa, ul. Hoża 72, m. 7
Zygmunt Łempicki (1938-39): Warszawa, Nowy Zjazd, 5 m. 5,
Kazimierz Budzyk 1937, Warszawa, ul. Dobra 7, m. 23
Jako F.115-14 oznaczono wykłady Manfreda Kridla na USB z lat 1936-37. Są to notatki z zapewne jednego cyklu wykładów (tj. wygłoszonych w jednym roku akademickim) poświęconych „Literaturze i nauce o literaturze”. Kridl rozważa w nich, w jakim stopniu ta dziedzina wiedzy może być nauką i pod jakim warunkiem. Inaczej – w jaki sposób nauka o literaturze może tworzyć systemy pojęć i sądy prawdziwe (Kridl zakłada, że literaturoznawstwo jest nauką i być nią powinno, jeśli chce się rozwijać, a nie zmierzać nie wiadomo dokąd i kopiować tylko stare pomysły). Zawarte są tu rozważania dotyczące istoty nauki w ogóle (w świetle pozytywizmu, neoidealizmu marburskiego, szkoły lwowskiej) i literaturoznawstwa w szczególności (za punkt wyjścia obrano tradycję niemiecką skupioną głównie wokół Diltheya). Rozważa Kridl, czym jest rozumowanie i rozumowanie w nauce, jak można sformułować w nauce o literaturze sądy prawdziwe i zarazem ważne. Rozważa cele nauki o literaturze, czyli „opis, objaśnienie, ocenę”. Są to notatki, a więc raczej sugestie, przypomnienia, co powiedzieć, a nie gotowe wypowiedzi z dokładnie opisanymi cytatami.
Seria F. 115 – 11, 181: sprawy wydawania serii „Z zagadnień poetyki”, lata 1934-36. Notatki Kridla rzucają nieco światła na plany dotyczące tej serii, przerwanej brutalnie przez wybuch wojny. Zawierają one nazwiska osób z przyporządkowanymi tematami (być może rodzi się tu już idea słownika terminów literackich.) Siedlecki – „o warstwicy fonetycznej”, Żółkiewski – metodologia, Fryde – wstęp do stylistyki, Budzyk – technika powieści, M. Widmanówna (?) – historia poetyki, Kroński – zagadnienia estetyki, Troczyński, Zawodziński – wersyfikacja.
Notatki z prac nad samym słownikiem znalazły się w teczce F115. 554. Pochodzą z pierwszej połowy roku 1939. Ostatnie posiedzenie odbyło się 5 kwietnia. Z notatek wynika, że słownik miał być bardzo szeroko zakrojonym projektem, do którego Kridl zamierzał zaprosić wybitnych pracowników wielu uczelni polskich (Kleiner, Kucharski, Ingarden ze Lwowa, Troczyński z Poznania), młodych badaczy („grupa Żółkiewskiego” z Warszawy, wychowankowie Kridla, jak Kapłanowa, Rzeuska, Zgorzelski, Górski), a także wiele osób, których nazwiska często mówią już dziś bardzo niewiele.
Słownik miał być przedsięwzięciem wielotomowym, każdy tom miał być zaopatrzony w indeksy. Część haseł być może została nawet opracowana, między innymi: wersyfikacja (Kapłanowa), dyscypliny nauki o literaturze (Rzeuska), epika (Zgorzelski), a także powieść, liryka.
Swego rodzaju świadectwem krzyżowania się życia uniwersyteckiego z historią mogą być sprawozdania z seminariów prowadzonych przez Kridla. Chodzi o zdeponowane w F. 115-554 jako kartka 102 usprawiedliwienie studentki Emilii Tureckiej z 23 października 1939, dotyczące jej nieobecności 17 października „z powodu czasowej przerwy w komunikacji kolejowej między N. Święcianami i Wilnem (…) w dniu tym do N. Święcian miały wkroczyć wojska i władze litewskie.”
Spoza zbioru 115 ciekawa jest teczka F.75-243. To katalog inwentarzowy biblioteki prof. Manfreda Kridla, wraz z zawartością opisaną jako szafa IV. Są w niej współczesne prace z zakresu nauki o literaturze, głównie polskie, niemieckie, czeskie i rosyjskie: Skwarczyńska, T. Grabowski, Fr. Siedlecki, K. Wóycicki, R, Ingarden, R. Jakobson, B. Croce, J. Hrabak, B. Tomaszewski, L. Szczerba. K. Vossler, L. Spitzer, Żyrmuński, Zygmunt Łempicki, ale też Kleiner, Borowy.